این عکسی که دیدین، جلد شماره جدید مجله دانستنیها هست. دانستنیها یه مجله خیلی قدیمی و پرمحتواس که خود من از همون سالای دبستان خواننده ثابتش بودم. متاسفانه این مجله این چند وقت اخیر افت کرد، مخصوصا برای من نوعی که تو دوران اوجش میخوندمش، اولش پوستراشون کاغذ معمولی شد، بعد کیفیت کل کاغذای محکم و خوش بوش اومد پایین،و کم کم برای جذب مخاطب دست به هرکاری زدن. مثلا قبلا فقط بخش کوچیکی ازین مجله اختصاص داده میشد به سلبریتیا و تازه سلبای گمنام تری که زیاد ازشون تو اینترنت اطلاعات زیاد و کاملی در دسترس نبود و بیشترش اطلاعات روز و پیشرفت علم و دنیای شگفت انگیز تکنولوژی بود و خیلیم از اخبار مجازی جلوتر بودن. تا اینکه این شماره اختصاص داده شد به کیپاپ و گروه بی تی اس، و به حدی این کارشون click bait طور بود که عکسشونو رو جلد چاپ کردن که مطمعن شن توجه همه جلب میشه. من اولش خوشحال شدم حقیقتا، گفتم که"خب چه عیبی داره؟ با اینکار میتونن پول بیشتری برا با کیفیت تر کردن مجله در بیارن، کلی ادمم بااین مجله اشنا میشن و خواننده هاش ببشتر میشه."و خب تا الانم که همینطور شده و هرچی استوری رد میکنم طرفدارا ازین خریدن. تا اینکه رفتم و کامنت ها رو خوندم. "اگه کسی ازین مجله بخره خیانت به بی تی اس کرده. ما محصولات پسرا رو فقط اورجینال باید بخریم که پول بره تو جیب اعضای بند" " ای کاش همه مجله رو از btsمیزاشتین:(". "چرا از واندایرکشن چیزی نذاشتین:)))" سر این یکی تا دو دقیقه داشتم میخندیدم. و من واقعا ناراحتم. ناراحتم ازاین که هنه اینایی که اینو خریدن بعد خوندن سه صفحه مربوط به ایدلاشون، قراره از باقی مجله به عنوان چرک نویس استفاده کنن. ازاین که برای اینکه موضوعی اونقدر جالب انگیز باشه که مردم وقتشونو بزارن بخوننش باید حتما راجع به سلبریتیا باشه و کسی براش دیگه مهم نیست هوش مصنوعی چقدر امسال پیشرفت کرده یا نیکولاس کوپرنیک کی بوده، اما براشون مهمه کایلی جنر ماشین جدیدش چند میلیون دلار بوده یا از جز به جز جزییات کاپلای هالیوودی خبر دارن، میان جزییات دادگاه جانی دپ و امبر هرد رو مو به مو برات شرح میدن. احمق پلشت رسانه ای، تو بخاطر این که نگران اینی پول تو جیب ایدلات نره میای و یه مجله معتبر و کاملا علمی رو پایین میکشی؟ نخر! به درک، تو جهل خودت و فنگرلی کردن تا 60سالگی بمون. ناراحتم ازاین که به جای اینکه بگن "چرا مطلبای علمی بیشتری نمیزارین، اینا که با یه سرچ ساده هم پیدا میشن" میاین و پای یه گروه دیگه که همه میشناسنش و جیک و پیک رو راجع به اعضاش میدونن وسط میکشین که ازینام بزار؟
بخش منطقی وجودم سعی کرد بهم بگه "هی! حماقت نکن و علم و هنر سمعی- بصری رو درمقابل هم نزار. اینا اصلا از یه جنس نیستن که بخوان باهم مقایسه شن" ولی بخش احساسیم این دفعه غالب شد. چون که هالیوود، کیپاپ و کیدراما، بالیوود و.. اولش. به منظور سرگرم کردن ما ساخته شدن. ما قرار بود یه بخشی از زندگیمونو به اونا اختصاص بدیم تا احساس خوشحالی بیشتری کنیم و حوصلمون سر نره. یه عده هم که بااستعدادن برن و خودشون وارد این صنعت شن تا شاهکارای جدید خلق کنن. ولی انقدر روز به روز بیشتر توش غرق میشیم که دیگه برای خیلیا به غیر از چندتا موزیک ویدیو و دراماهای بین چندتا غریبه و جاج کردنشون دیگه چیزی تو زندگیشون نمونده. دقیقا به خاطر همینه که ارتیستاهم دوزاری شدن و هرکسی شانسش بکشه یا جذاب تر باشه زود معروف میشه. چون انقدر وقتمونو به پای این چیزا ریختیم که تک بعدی شدیم و خیلی راحت میایم و علمی رو که اصا باعث شده ایدلامونو بشناسیم به سخره میگیریم.
درک میکنم عصبانیت خیلی از فنای کیپاپ رو، به خاطر دید نژادپرستانه ای که مردم نسبت به اسیای شرقی دارن شاید خیلی جاها مسخره شدین "البته دور و برمن که فک کنم فقط خودمم که فن نیسم اونم چون موسیقیشون سلیقم نیست به غیر جی راک(راک ژاپنی) ولی تو مجازی زیاد دیدم هیت بدن" ولی یکم به خودتون بیاین. همتون میگم که طرفدار سلبای خاصی هسین، ایا اونقدر بهشون علاقه مند شدین و به لیریکسای کوتاه و باریتم معتاد شدین که دیگه تنبلیتون میشه تحقیق کنین راجع به موضوعات مختلف و یه مقاله رو کامل بخونین؟؟
الان زیادی ناراحتم به خاطر این اگه کامنتی دادین فردا جواب میدم حتما، فقط دلم میخواد برم زیر پتوم، چشامو رو هم بزارم و برگردم به شش سال پیش،کلاس ششم دبستان. همون پنجشنبه شبی که بعد از تموم شدن کلاس ریاضی رفتم سراغ کیوسک سر کوچه اموزشگاه، و شماره جدید مجله رو با پول تغذیه ام خریدم. بااینکه مامان تنبیهم کرده بود که چون که اسباب بازی کوروشو عمدا شکوندم برام شماره جدید رو نمیخره،و اون شب من چندساعت بود چیزی نخورده بودم و سر کلاس شکمم از گرسنگی قار و قور میکرد. ولی مهم نبود، چون اون شب مغزم سیر شد.
